مدایح حضرت محمّدصلّی اللّه علیه وآله

بلغ العلی بکماله،کشف الدّجی بجماله - حَسُنت جمیع خصاله، صلّو علیه و آله

به جهان اگر که کمال هست اثرِکمالِ محمّداست

به جهان اگر که جمال هست اثرِ جمالِ محمّداست

بود او همان خُلُقٌ عظیم که سرآمدِ همه انبیاست

حسن است اگرخُلُق وخصال همه ازخصالِ محمّد است

***

مهر سپهر سَروری اندر جهان احمد بُوَد - جلوه ی نور داوری اندرجهان احمدبُوَد

او اوّلین اندر جهان قبل از جهانِ خلقت است - هم آخرین پیغمبری اندرجهان احمدبُوَد

***

عاشقان بُستان جان‌بخش دعا آمد پدید - هم دو نور عالم آراى خدا آمد پدید

باده نوشان مِیِ قالوا بلى امشب خوشند - چون که امشب صادق و هم مصطفى آمد پدید

***

محمّد نورِ عالمتابِ هستی است - محمّد پیشوایِ حق پرستی است

وجودش روشنی بخشِ زمان است - ز او روشن همه بالا وپستی است

***

محمّد بهترین نامِ جهان است - از او روشن زمین و آسمان است

نزائیده مادری همچون محمّد - که نورش همچنان رنگین کمان است

***

چون باز میشود بنامِ محمّد زبانِ گل - گل می‌کند نگاهِ من اندر میان گل

چون بوکنم گلی صلواتی کنم نثار - چون هم گل است محمّد و هم باغبان گل

***

میلاد ختم المرسلین بادا مبارک - بر شیعیان و مسلمین بادا مبارک

امشب بود میلادِ پرنورِ محمّد - ای مردمِ ایران زمین بادا مبارک

***

خود دل است این، دلبر است این، رهنما و رهبر است این

این رسول حق محمّد، حضرتِ پیغمبر است این

او زسویِ حق شده مبعوث ازبهرِ نبوّت

میکند تبلیغ قرآن ، دینِ حق را یاوراست این

***

گر که طلبی بهرِ خودت راهِ نجاتی - در این شبِ میلاد تو خواهی ثمراتی

باید که به کوریِ دوچشمانِ ابوجهلِ زمانه - بر احمد و برآل فرستی صلواتی

***

بهرِ همگان سایه یِ رحمت رسول اللّه - از لطفُ کرم باب کرامت رسول اللّه

در روزِ قیامت همه دنبالِ شفیعیم - آن روز بود شافع امّت رسول اللّه

***

زبهرِ دین حق شوکت تو یا احمد رسول اللّه - در این ره کرده ای همّت تو یا احمد رسول اللّه

تو با اصلاح انسانها رهانیدی ز شرک و شک - شدی چون بانی وحدت تو یا احمد رسول اللّه

***

مبارک مقدمِ ِآن سَروَری که بر نبییّن گشته است خاتم

چراغونی شد از فیضِ قدومِ حضرتِ او جمله یِ عالم

بشادی جنت و عرش مُعظّم گشته است امشب

مبارکباد میگویند امشب را تمامِ مسلمین با هم

***

رحمت عالمیان، نور هدایت با اوست - پدر امّت و هم اذن شفاعت با اوست

چشم امید همه خلق به لطف و کرمش - چون که فردای پسین رفتنِ جنّت با اوست